روبات هاي نظامي (1)

سير تکاملي روباتيک نشان مي دهد که چگونه داستان هاي علمي تخيلي به واقعيت تبديل مي شود. وقايعي به قدمت 270 سال پيش از ميلاد وجود دارد، هنگامي که يک مهندس يونان باستان به نام تسيبوس ( Ctesibus ) ابزار و ساعت آبي با عقربه هاي متحرک (1) را اختراع کرد که در اصطلاح امروزي آن را بازوي روباتيکي مي نامند. در سال 1921، کارل کاپک (2) ( Karel Capek ) در کتابي به نام Play RUR واژه « روبات » را که از کلمه چکسلواکي « روباتا robota » ( کار اجباري ) مشتق شده است وارد زبان انگليسي کرد (3). پس از آن نويسنده علمي تخيلي معروف به نام ايزاک آسيموف ( Isaac Asimov ) ( 1991-1920 )، واژه روباتيک (4) را در داستان کوتاهي به نام « آشيانه ( Lair ) » بکار برد که براي اولين بار در ماه مي سال 1941 با موضوع حيرت آور علمي تخيلي منتشر شد.
متأسفانه، نويسندگان علمي تخيلي و چند فيلم هاليوودي، روبات را به شکل زن يا مرد مصنوعي که هم برنامه ريزي شده بود، هم مي توانست از راه دور کنترل شود و هم به صورت ماشين هاي هوشمند انسان نما باشند، درآورده اند. اين مسئله غير مستقيم بر فکر و ذهن دانشمنداني که از ابتدا انرژي و پول زيادي را صرف ساخت اين انسان هاي مصنوعي کرده اند، تأثير مي گذارد. اين امر به نوبه خود مي توانست در به تعويق انداختن توسعه ساير سيستم هاي مکانيکي که در مفهوم امروزي مي توان به روبات ها اشاره کرد، مشارکت داشته باشد.
به بيان ساده تر، روبات وسيله اي قابل برنامه ريزي خودکار است که از قطعات الکترونيکي، الکتريکي و مکانيکي ساخته شده است. (5) اصولاً روبات ها براي انجام کارهايي که بايد در محيطي با دماي خيلي بالا يا خيلي پايين يا در محيط هاي بدون هوا انجام شوند، استفاده مي شوند.
در قرن بيست و يکم، دولت ها بيش از پيش، استفاده از اين تکنولوژي را براي کنترل جنگ هاي کلاسيک و غير متعارف مفيد دانستند. اين فصل مرور کلي بر اين تکنولوژي دارد و در تلاش است تا به پيشرفت در اين زمينه از ديدگاه نظامي و آنچه در آينده اتفاق خواهد افتاد، پي ببرد.

پيدايش

نخست تصور درباره علم روباتيک ( روبات شناسي ) بر اساس فرضيه اي بود که روبات ها خود به خود به تنهايي قادر به انجام کاري نيستند. اما ماهيت وجودي اين روبات ها دلالت بر رابطه ارباب رعيتي با انسان دارد. ايزاک آسيموف تقريباً هفت دهه پيش از نوشتن داستان هاي علمي تخيلي اش، قوانين سه گانه علم روباتيک را براي تضمين عملکرد خوب روبات ها وضع کرد که حتي امروزه در آزمودن منطق و برابري ( Fair Play ) از آن استفاده مي شود. اين قوانين به شرح زير مي باشند :
1. روبات ممکن نيست به انسان آسيبي وارد کند يا با عدم حرکت باعث صدمه رساندن به انسان شود.
2. روبات بايد از دستوراتي که انسان به او مي دهد اطاعت کند، مگر در مواردي که اين دستورات با قانون اول مغايرت داشته باشد.
3. روبات بايد از خودش محافظت کند، تا زماني که اين محافظت با قوانين اول و دوم در تعارض نباشد.
بعدها آسيموف قانون زروس ( Zeroth ) را به آن اضافه کرد: روبات نمي تواند به بشريت آسيب وارد کند يا با عمل نکردن به وظايفش باعث صدمه رساندن به بشريت شود. (6) آسيموف بين انسان و روبات و محدوديت هاي هوش ماشين يک رابطه فلسفي کشف کرد. اين استاد بيوشيمي نمي تواند مستقيماً درباره استفاده از روبات براي اهداف نظامي سخن بگويد، اما رابطه بين انسان و روبات را به خوبي درک کرده است و از اين رو، قوانيني را تنظيم کرده تا از هرگونه خشونت بين آنها جلوگيري کند.
درک آسيموف از جنبه امنيتي تکنولوژي روباتيکي واقعي است. در حال حاضر، نيروهاي نظامي در سراسر جهان در جستجوي تکنولوژي هاي نويني هستند که در برابر مخالفينش مزايايي دارد يا مي تواند کارشان را ساده کند. بديهي است که رهبران نظامي بسياري از کشورها، علاقمند به استفاده از تکنولوژي روباتيک به دليل مزيت آنها هستند. ابتدائاً، نيروهاي نظامي از فنون روباتيکي براي انجام کارهاي سخت مانند تشخيص و شناسايي مين زميني يا به منظور جمع آوري اطلاعات استفاده مي کردند. در هر صورت، نيازهاي نظامي قرن بيست و يکم تا حدودي متفاوت است و هم اکنون اگر لازم باشد، روبات ها به عنوان ابزاري براي صدمه رساندن به انسان ( تشخيص نيروهاي دشمن و تروريست ) بکار برده مي شوند. مي توان گفت که روبات هايي که در جنگ عراق توسط آمريکايي ها استفاده شدند ( 2003 ) اولين روبات هايي بودند که قانون اول روباتيک ايزاک آسيموف را نقض کردند. زيرا از آنها براي آسيب رساندن به انسان استفاده شد (7).
در عصر مدرن امروزي واژه « روبات » را براي سيستم ها و ابزارهاي مختلفي بکار مي برند، بدون آنکه توافق کلي با معناي آن داشته باشند. انستيتو روبات آمريکا که گروه تجارتي مستقلي است، روبات را يک دست ماشيني برنامه پذير و چند منظوره طراحي شده تعريف کرده است که مي تواند اجناس، قطعات، ابزار يا وسايل تخصصي را از طريق حرکت هاي برنامه ريزي شده متغير براي اجراي وظايف گوناگون جابجا کند (8).
از اوايل دهه 1980، صنايع تجاري و دفاعي جهاني به منظور گسترش سيستم هاي مختلف و تکنولوژي هاي مربوط به نيروهاي دفاعي در زمينه روباتيک، فعالانه اقدام کردند. برخي از اين تلاش ها مناسب ترين تکنولوژي ساخت توصيف مي شود که شامل ساخت انواع سيستم هاي روباتيک و قطعاتي است که منحصراً در ميدان جنگ بکار مي رود. نيروهاي نظامي در سراسر جهان نيز مشغول سرمايه گذاري در تکنولوژي هاي جانبي هستند. اين سيستم ها شامل حسگرهاي کنترل از راه دور مختلفي که مجهز به هوش مصنوعي هستند مي باشند و آنچه را براي تفسير اطلاعات و حتي در بعضي موارد براي تصميم گيري لازم است، کنترل مي کنند. نيروهاي نظامي نيز در گسترش و بکارگيري سيستم هاي از راه دور گوناگون براي کاربردهايي چون کنترل از راه دور مواد خطرناک فعاليت دارند (9). علاوه بر آن، وسايل نقليه هوايي، زميني و زيردريايي که از راه دور هدايت مي شوند گسترش يافته اند. همچنين تجهيزات روباتيکي اهميت روزافزوني را به منظور اهداف مختلف مأموريت هاي فضاي خارج از جو به دست آورده اند.
در هر صورت تجهيزات روباتيکي، در زمينه هاي مختلف نيروهاي دفاعي در حال تکامل است. از ديدگاه صنعتي، شرکت هاي روبات سازي براي مشارکت در فراگيري و اکتساب دفاع، به مجموعه اي از مهارت ها از جمله لجستيک، مديريت پشتيباني کننده و ساير زيرساخت ها و طراحي ابزارآلات نياز دارند. بسياري از شرکت هاي روبات سازي با داشتن دانش اوليه و قابليت هاي مهندسي و فرهنگ نوآورانه هنوز نمي توانند از اين سرمايه ها براي توليد محصولات قابل عرضه در بازار استفاده کنند (10).

روبات: ابزار نظامي

ارتباط بين ارتش و روبات ها تاريخچه و سابقه اي طولاني دارد. به زبان نظامي، مي توان گفت که وسايل نقليه بدون سرنشين نقش عمده اي در انقلاب تکنولوزي روباتيک ايفا مي کنند. چنين وسايلي از زمان جنگ جهاني اول و با اشکال گوناگوني استفاده مي شده است. سال هاي زيادي، تأکيد اصلي دانشمندان نظامي اساساً بر گسترش تکنولوژي روباتيک متمرکز شده است که بتواند با نشانه گيري از هوا، اهداف مورد نظر را نابود کند، در تشخيص مين هاي زميني بکار رود و به تنهايي در زمين هاي ناهموار عمل کند. تکنولوژي روباتيک اوليه مورد استفاده در نيروهاي مسلح، تکنولوژي وسايل نقليه بدون سرنشين است.

وسايل نقليه بدون سرنشين

تا پيش از روبات پرواز کننده، بهترين کاربرد استفاده از تکنولوژي روباتيک UAV بود که توسط نيروهاي مسلح با موفقيت هاي شاياني استفاده مي شد. اين ماشين ها از راه دور هدايت مي شدند يا هواپيماهاي خودکاري بودند که مي توانستند دوربين، حسگر، تجهيزات مخابراتي يا محموله هاي ديگري را حمل کنند. آنها براي شناسايي و جمع آوري اطلاعات نظامي تا دهه 1950 استفاده مي شدند (11). پيشرفت هاي کنوني در اين زمينه نشان مي دهد که قوانين چالش انگيزتري براي چنين روبات هايي وجود دارد و از آنها به طور گسترده تري در مأموريت هاي جنگي UCAVs استفاده مي شود. روبات هايي که براي عمليات زميني و در جهت اهداف نظامي طراحي شده اند، به وسايل نقليه زميني بدون سرنشين ( UGVs ) و مدل مساعد و سازگار با آنها به زيردريايي هاي بدون سرنشين ( UUVs ) معروف مي باشند.
طراحي و توسعه UAVs خيلي آسانتر از مدل هاي آبي و زميني است. اين امر اساساً به اين علت است که UAVs ها در محيطي پرواز مي کنند که مجبور نيستند با خيلي از موانع به مبارزه بپردازند (12).
نيروهاي مسلح اسراييل جز اولين گروه هايي بودند که UAVs را گسترش دادند و از آن براي شناسايي و عمليات جنگي الکترونيکي استفاده کردند (13). UAVs صلاحيت عملياتي شان را در جنگ هاي بسياري نشان داده اند. با ظهور تکنولوژي ماهواره، UAVs از طريق پيشرفت هاي مخابراتي و هدايت ماهواره، سيستم کامپيوتري کنترل پرواز و تکنولوژي حسگر، توانمندتر شدند. در جنگ هاي اخير نقش هاي مختلفي به روبات هاي هوايي واگذار شده است که اين امر مي تواند به دليل پيشرفت هاي قابل ملاحظه در برد عملياتي، دوام حسگرهاي نصب شده بر روي UAVs و انتقال اطلاعات باشد. فقط يکي از مدل هاي UAV به نام پايونير ( the Pioneer ) در طي جنگ خليج سال 1991 گسترش يافت، در حالي که 10 مدل مختلف ديگر در جنگ عراق ( 2003 ) بکار برده شدند تا آگاهي مداوم موقعيتي از مکان، شناسايي و حرکت نيروهاي دشمن را در فضاي جنگي آشفته فراهم کنند. اين وسيله ها بيشتر براي نقش هاي نظارتي و شناسايي در جنگ هاي نخستين و اوليه بکار گرفته مي شدند، اما تا سال 2001 UAVs به شکل سکوهاي انهدامي و پيشرفته که به هوا نياز داشتند متحول شدند (14).
اين روبات هاي هوايي به غير از جمع آوري اطلاعات و نقش تهاجمي، در عرصه هاي ديگري نيز کاربرد دارند. مفهوم استفاده از UAVs براي عمليات تعقيبي همزمان بر روي اهداف متحرک مدنظر قرار گرفته است. همچنين، چند نرم افزار خودکار اين امکان را براي UAVs فراهم مي کنند تا با همکاري يکديگر براي هماهنگ سازي تجسس هايشان، رديابي و رهگيري اهداف در فضاي کوچک با حداقل دخالت اپراتور عمل کنند (15).
در چند دهه گذشته، سرمايه گذاري هاي چشمگيري در بخش UAV در عرصه روباتيک نظامي صورت گرفته است. هم اکنون، اين بخش بيشترين رشد را در صنعت فضايي جهاني داشته است. بر طبق گزارش مطالعاتي بازار که در سال 2008 توسط تحليلگران تيل ( Teal ) آماده شده است، (16) برآورد شده است که UAV بيش از دو برابر در دهه آينده صرف مي کند، يعني با توجه به هزينه کنوني جهاني که سالانه 3/4 ميليارد دلار آمريکا و 7/3 ميليارد دلار آمريکا در طي يک دهه است، هزينه UAV در 10 سال آينده نزديک به 55 ميليارد دلار آمريکا مي شود. علاوه بر آن، اين گزارش بيان مي کند که بارزترين دليل رشد اين بازار UAVs، علاقه شديد ارتش ايالات متحده به آن مي باشد که اين مسئله به روند کلي اطلاعات جنگي و سيستم هاي متمرکز نيز مرتبط است. تحقيقات نشان مي دهد که ايالات متحده 73 درصد هزينه تحقيق، توسعه، آزمايش و ارزيابي جهاني را براي تکنولوژي UAV و تقريباً 59 درصد را براي تدارکات در دهه آينده در نظر گرفته است (17).
مشاغل نظامي امروزي بايد به تهديدات نامتقارن مختلف توجه کنند. اين مسئله، بکارگيري نقش هاي مختلف UAVs را در منطقه جنگي واجب کرده است. براي وفق دادن چنين شرايطي، طراحان UAV به دنبال الهاماتي در مشخصات آيروديناميکي پرندگان هستند. شواهدي وجود دارد که نشان مي دهد يک هواپيماي روباتيکي جاسوسي 30 اينچي از روي سوسمار بالدار (18) ( pterodactyl ) متعلق به 225 ميليون سال پيش مدل سازي شده است. اين هواپيماي کنترل از راه دور طراحي عجيبي دارد که دم آن به جاي اينکه در انتها باشد، در قسمت دماغه هواپيما قرار گرفته که کار جمع آوري اطلاعات، صداها و بوها از مناطق جنگي شهري و ارسال آنها را به مرکز فرماندهي بر عهده دارد، انتظار مي رود که چنين سيستم هايي نقش مهمي را به ويژه در محيط هاي جنگي شهري ايفا مي کنند.
در طول اين سال ها، UAVsها کاربردپذيري عملياتي خودشان را در هوا به اثبات رسانده اند. در هر صورت، روبات هاي زميني ( UGVs ) هنوز در مراحل اوليه گسترش هستند. دليل آن اين است که محيط زميني براي ناوبري خودکار بسيار سخت است (19). مانور دادن براي UAV در فضا و بالاتر از ارتفاع مشخصي که هيچ مانعي در آن وجود نداشته باشد، آسانتر است تا اين که با تهديدات زميني مواجه گردد. اصلي ترين مانعي که UGVs با آن مواجه مي شوند، زمين هاي عملياتي است که مي تواند سنگي، برفي، بياباني با پوشش گياهي يا بدون پوشش گياهي باشد.
در حال حاضر، سطح عملکرد UGVs به سطح عملکرد انسان در جاده هاي صاف و در طول روز و در شرايط آب و هوايي خشک نزديک است. به طور متوسط، در چنين شرايطي مي توانند سرعتي برابر با 60 مايل در ساعت داشته باشند. عمليات خارج جاده اي براي عملکردهاي UGV دشوار و مشکل زا است. مخصوصاً، ناوبري و پرهيز از برخورد با مانع موضوعات مهمي در اين زمينه هستند و طراحي هاي روباتيکي فعلي کاملاً قادر نيستند که بر چنين مسئله هايي فائق آيند. همچنين، مسائل مختلف ديگري از جمله نياز به حسگرهاي رنگي براي تشخيص اشيا، پيش بيني موانع و خطر در فاصله هاي دورتر ( زيرا UGV تندرو براي توقف کردن نياز به فاصله زيادتري دارد ) بايد برطرف شود (20).
روبات هاي زيردريايي ( UUVs ) که مانند UGVs مي باشند، در دست بررسي هستند و مي توان گفت که کار بر روي آنها در حال پيشرفت است. پيش بيني شده است که اين روبات ها حداقل تا زماني که سيستم هاي کاملاً توسعه يافته عملي شوند، براي انجام بعضي از کارها از زيردريايي ها مقرون به صرفه ترند. به غير از عمليات استاندارد ISR ( جمع آوري اطلاعات، نظارت و شناسايي )، UUVs نيز در جنگ هاي دريايي و حسگرهاي محيطي زير دريا و نقشه برداري استفاده مي شوند.
هواپيماهاي دريايي خودکار بخشي از طراحي کلي UUV را تشکيل مي دهند. دانشگاه ميشيگان با کمک مالي DARPA، هواپيماي دريايي بدون سرنشيني را توسعه داده است. اين وسيله نقليه خودکار اولين هواپيماي دريايي است که مي تواند عمليات بلند شدن و فرود آمدن در آب را خودش انجام دهد. پژوهشگران، اين هواپيماي روباتيکي را با الهام گرفتن از « ماهي پرنده »، به همين عنوان نام گذاري کردند. بلندشدن و فرود آمدن هواپيما توسط GPS هدايت مي شود. در آينده انتظار مي رود که در ساختمان اين هواپيما، نيروي خورشيدي و حسگرهاي بيشتري وجود داشته باشد (21).

روبات ها در جنگ ها

از لحاظ تاريخي، مي توان گفت که بکارگيري UAVs در طول جنگ داخلي آمريکا اولين استفاده جنگي از روبات ها بود. در طي اين جنگ داخلي، UAVs به شکل هواپيما نبودند بلکه به شکل بالن طراحي شده بودند. در اينجا هدف، راه اندازي بالني با دستگاه هاي انفجاري بود که تحت شرايط مطلوب در ارتفاع زياد به آنها اجازه داده مي شد که به انبار مهمات طرف مقابل پرتاب و منفجر شوند.
در طي جنگ جهاني اول، تلاش هايي براي وارد کردن تکنولوژي روباتيک در سکوهاي هوايي صورت گرفت. اين تلاش ها عمدتاً بر روي کشتي هاي هوايي کنترل از راه دور متمرکز شده بود. اولين پيشرفت در اين زمينه در زمان جنگ جهاني دوم بود، هنگامي که يک هواپيماي 17 – B اصلاح ده، پرواز بدون سرنشين را با موفقيت به انجام رساند. مفهوم روبات هاي بالني شکل، توسط ژاپني ها در طي جنگ جهاني دوم استفاده مي شد اما موفقيت چنداني نداشت.
از آن زمان به بعد، روبات هاي پرنده در نقش هاي مختلف نظامي بکار برده مي شدند. نسل حاضر UAVs به طراحي موشک هاي کروز مديون است که توسط ايالات متحده و نيروهاي انگليس در جنگ جهاني دوم استفاده مي شد. در پايان جنگ جهاني دوم، قراردادي با شرکت هواپيمايي Chance Vought براي توليد اين دستگاه ها منعقد شد. اين امر آغاز کار UAV بود.
UAVs يا همان هواپيماهاي بدون خلبان نقش وسيعي در شناسايي و جنگ داشتند که براي اولين بار در جنگ ويتنام از آن استفاده شد. در دوره هاي گذشته، اسرائيل مسئول گسترش بسياري از اين بخش ها بود. هواپيماهاي بدون خلبان اسرائيل نيروهاي هوايي سوريه را در جنگ دره بقا ( Bekka valley war ) ويران کردند (22). وسيله حمل و نقل پايونير ( pioneer ) و هانتر ( Hunter )، که ارتش ايالات متحده بسيار از آن استفاده مي کند، مستقيماً از سيستم هاي اسرائيلي گرفته شده است. مدل هاي رايج ديگري UAVs نيز مانند پريديتور ( Predator ) قابليت هاي جنگي دارند و با موشک هاي هل فاير ( Hellfire ) به منظور حمله به اهداف بارگذاري مي شوند. هواپيماي بدون خلباني که هاوک گلوبال ( Global Hawk ) ناميده مي شود، حسگرهاي بسياري را با خود حمل مي کند و در فاصله تقريباً شصت هزار ( 60000 ) پايي پرواز مي کنند و تحمل 24 ساعت پرواز را دارند (23). اخيراً، UAVs در جنگ خليج و کوزوو حضور داشته اند. UAVs ها در طي جنگ هاي افغانستان ( 2001 ) و عراق ( 2003 ) نقش مهمي را ايفا کرده اند. در حال حاضر از آنها مرتباً در مرزهاي افغانستان – پاکستان استفاده مي شود.
اين احتمال وجود دارد که در جنگ هاي آينده، UAV مسئول فرو ريختن صدها روبات کوچک از آسمان در ميدان جنگ باشد. چنين روبات هايي مي توانند در مدل ها و سايزهاي مختلف طراحي شوند و مي توانند مأموريت هاي مختلفي اعم از جمع آوري اطلاعات نظامي و درگيري واقعي در ميدان جنگ بر عهده داشته باشند.
در چند سال گذشته، UGVs نيز در ميدان هاي جنگ حضور پيدا کرده اند. با وجود محدوديت هاي فني شان، نيروي ايالات متحده در جنگ هاي افغانستان با معرفي روبات هاي پک بات ( PackBot ) موفقيت هايي به دست آورده است (24). آنها اولين روبات هاي جنگي ارتش ايالات متحده بودند که مي خواستند مسيرهاي پيش رو را بررسي کنند و تصاوير آنها را به عقبه جنگ ارسال نمايند. آنها براي پاکسازي غارها و بررسي ساختمان هاي مأموريتي براي ارتش ايالات متحده در افغانستان استفاده مي شدند (25).
اولين بکارگيري جنگي روبات هاي زيردريايي ( UUVs ) در حمايت از عمليات آزادي عراق بود. تيم ويژه پاکسازي نيروي دريايي 1– ( NSCT )، به همراه نيروي دريايي سلطنتي و نيروهاي استراليا در طي مارس سال 2003 اکتشاف و خنثي سازي مين را به منظور ايجاد بندري امن براي ورود محموله هاي بشر دوستانه بر عهده گرفتند. اين مأموريت با کمک UUVs انجام شد. آنها همچنين عمليات UUV ديگري را بالاتر از رودخانه، در مناطق الزبير و کربلا در عراق به انجام رساند. NSCT-1 در ابتدا با بررسي مين در زير آب، عمليات خود را شروع کرد (26). سپس اين واحدها براي کارايي شان مخصوصاً با توجه به کشف مين در راههاي آبي دشمن، در ضمن مانور نيروي دريايي ايالات متحده در تمرينات نظامي مانند تمرين اخطار آتش کردن توپ ( Exercise Howler ) در مدت 12 – 5 ماه مي سال 2006 مورد آزمايش قرار گرفتند (27).
مي توان گفت که عمليات جنگي پيش روي عراق، اولين عمليات نظامي است که روبات ها در نقش هاي چندگانه مورد استفاده قرار گرفتند. اين اولين جنگ در تاريخ بشريت بود که در آن از ماشين هاي مسلح استفاده شده بود (28). سيستم شناسايي کنترل از راه دور، سلاح هاي ويژه با عملکرد مستقيم ( SWORDS ) و روبات هاي مسلح به مسلسل M249 در عراق بکار گرفته شدند. آنها مدل هاي اصلاح شده روبات هاي انهدام بمب بودند که در سراسر عراق استفاده مي شدند (29). خطر چنين ماشين هايي اين است که آنها تمايل دارند که گاهگاهي از کنترل خارج شوند. به منظور برطرف کردن اين معايب، روبات هاي کنترل راديويي براي امنيت بيشتر، توسط تکنسين هاي ايالات متحده دوباره تجهيز شدند.
مسلح شدن SWORDS، مجموعه اي از وظايف جديد را به غير از انهدام بمب، براي سيستم هاي روباتيکي در ميدان جنگ ( مي تواند منطقه جنگي يا منطقه اي که مورد حمله تروريست ها قرار گرفته است باشد ) فراهم کرده است. اين وظايف جديد مي تواند شامل گشت هاي خياباني، شناسايي، تيراندازي، ايست بازرسي امنيتي و نيز نگهباني از پست ديده باني باشد. چنين سيستم هايي مي توانند مخصوصاً در زمينه جنگ هاي شهري از جمله وارد شدن به ساختمان ها و معابري که شورشيان ممکن است در آن پنهان شده باشند، استفاده شوند. قابليت هاي بي وقفه SWORDS حتي مي تواند منجر به مأموريت هاي جسورانه تري بشود. براي مثال، روبات را مي توان در برف، شن و حتي عمق 100 پايي زير آب گرداند، که بدين معني است که مي تواند در مکان هاي کاملاً غيرمنتظره ظاهر شود. به طريق مشابه باتري روبات به او اين اجازه را مي دهد که در بعضي از مکان ها براي حداقل هفت روز به حالت خاموش پنهان شود و سپس براي شليک به هر دشمني از حالت خاموشي درآيد (30).

روباتيک گروهي

در حال حاضر کنترل روبات و هماهنگي ساختمان آن نشان مي دهد که راه حل « مطلوب و بهينه » از ترکيب تکنولوژي ها به دست مي آيد به طوري که از مزاياي نسبي هر روش بهره برداري شود. از ديدگاه نظامي احساس مي شود که به جاي اين که از روبات ها خواسته شود که در حالت مستقل و تنهايي کار کنند، بسيار مفيد است که به آنها اين امکان داده شود که در حالت مستقل و تنهايي کار کنند، بسيار مفيد است که به آنها اين امکان داده شود که در بين گروهي از انسان ها فعاليت کنند. بر اساس اين سناريو، تکنولوژي هايي در ساختمان روبات بکار مي رود تا اين امکان براي آن فراهم آيد تا از فعاليت هاي انساني مراقبت کنند و برعکس انسان ها نيز اين کار را براي روبات ها انجام دهند. اين مسئله ضرورت معماري روباتيک گروهي را مورد توجه قرار مي دهد. روبات هاي معمولي به گونه اي طراحي شده اند که به طور خودکار بيشتر يا کمتر کار کنند، در حالي که روبات هاي گروهي طوري طراحي شده اند که به عنوان راهنما يا کمک دهنده در کار خاصي به انسان کمک کنند. روبات گروهي به انسان اين اجازه را مي دهد که عمليات خاصي را با موفقيت به انجام رساند، به شرطي که اين عمليات در محدوده وظيفه مناسب باشد و هنگامي که انسان گمراه مي شود و از محدوده کاري پا را فراتر مي نهد، در مسير صحيح راهنمايي کند (31).
معماري روباتيک گروهي آرايش ناهمگن وسيعي از تعاملات مشترک چند روباتي / چند سيستمي را مقدور مي سازد. معمولاً سيستم هاي سنتي و قديمي براي جامع بودن به يک واحد مستقل نياز دارند تا قادر باشند تمامي وظايف ممکن را اجرا کنند. گاهگاهي چنين واحدهايي به دليل آنکه کارايي و دقت شان به خطر مي افتاد، محدوديت هايي دارند.
اين مسئله بدين دليل بود که طراحان و توليد کنندگان سيستم در تلاش بودند تا کارهاي متعددي را در واحدهاي مستقل به انجام رسانند. از طرف ديگر، روباتيک گروهي مجموعه متنوعي از واحدهاي فعال است که به طور خاصي مجهز شده اند و مي توانند با نيروي مضاعف، فرماندهي و دقت، بيش از هر واحد کلي واکنش نشان دهند. از طريق روباتيک گروهي، کارگزاران قادر خواهند بود تا وظايف را کارآمدتر و با دقت بيشتري به انجام رسانند.
استفاده از تکنولوژي روباتيک گروهي کاربردهاي مهم دفاعي و نظامي فراواني دارد. اصلي ترين تلاش در اين زمينه براي استفاده از نيروي کار روبات، هماهنگي آنها در زمينه شناسايي، خنثي سازي بمب و وسايل نقليه هوايي بدون سرنشين / وسايل نقليه زميني بدون سرنشين است. اين تکنيک به تيم هاي ربات هاي خودکار اجازه مي دهد تا فعالانه در جمع آوري و حفظ آگاهي به موقع و دقيق موقعيتي اقدام کنند. اين امر کنترل واحدهاي متعدد روباتيکي را توسط اپراتورهاي مجزا آسان مي کند و آرايش پوياي منابع روباتيکي را که وابسته به محيط است مدنظر قرار مي دهد (32).

پي‌نوشت‌ها:

1. Mary Bellis, ‘Understanding a Robot and Robotics’ ,http://inventors.about.com/ Library/ inventors/ blrobots. Htm (accessed 6 February 2009).
2. اين نويسنده چک بهترين اثرش را به نام بازي RUR (روبات هاي جهاني راسم) خلق کرد، که به ماشين هايي اشاره داشت که براي شبيه سازي و تقليد کارهاي انسان ساخته شدند.
3. چک ها و اسلکواکي ها مدرن امروزي از واژه «روباتا» براي اشاره به کارهاي خسته کننده و حوصله بر استفاده کنند.
4. Oxford English Dictionary, 2001.
5. ‘Mary Bellis, Understanding a Robot and Robotics’, http://inventors.about.com/
Library/ inventors/ blrobots.htm (accessed 6 February 2009).
6. Michael Webb, ‘The Robots Are Here! The Robots Are Here! Design Quarterly, no. 121 (1983): 6 -7.
7. These machines were subsequently withdrawn; http://www.technovelgy.
com/ ct/ Science-Fiction-News.asp? NewsNum=320 and http://www.
Technovelgy.com/ ct/ Science-Fiction News. asp? NewsNum=1580 (accessed on 9 February 2009).
8. Otto Friedrich, ‘The Robot Revolution’ , Time 116, no. 23 (8 December 1980): 4.
9. James Lawson et al., ‘Technology for the Factory of the Future’ , Annals of the American Academy of Political and Social Science 470, no. 1 (1983): 60.
10. Joseph W. Dyer, ‘Robots Makes War More Survivable’ AFJ 145, no. 4 (2007): 27.
11. ‘Unmanned Aerial Vehicles (UAVs)’, http://www.fas.org/ irp/ program/
Collect/ uav. htm (accessed on 30 November 2007).
12. Major George M. Pierce II, ‘Robotics: Military Applications for Special Operations forces’ (A research report submitted to Air Command and Staff College Air University, Maxwell Air Force Base, Alabama, April 2000, 3).
13. Henry Kenyon, ‘Israel Deploys Robot Guardians’ , ,Signal 60, no. 7 (2006): 41.
14. Robert P. Haffa Jr and Robert E. Mullins, ‘Trends in America’s Post-Cold War Military Confl icts: The Implications for Sea Power’ ,the Navy League of the United States (2003) http://www.navyleague.org/ sea_power/jul_03_13.php(accessed on 1 December 2007).
15. Nicholas Merrett, ‘UAV Advancements for MOUT Roles’ ,Asia-Pacific Defence Reporter 33, no. 8 (2007): 58.
16. گروه تيل واشنگتن، تيمي از تحليلگران و متخصصين خدماتي است که در سال 1988 تاسيس شده است. آنها به تحقيق و انتشار اطلاعاتي راجع به صنايع هوايي – فضايي و دفاعي مي پردازند.
17. ‘Teal Predicts UAV Market Will Reach Nearly 55 Billion Dollars Over Next Decade’ , Washington DC (SPX), 6 December 2007, http://www.spacewar.com/ reports/
Teal_Predicts_UAV_Market_Will_Reach_Nearly_55_Billion_Dollars_Over_Next_Decade_999.html )assessed on 6 December 2007(.
18. سوسمارهاي بالدار بين 228 تا 65 ميليون سال پيش از اواخر دوره ترياسه تا آخر دوره کرتاسه وجود داشتند. آنها بر آسمان مزوزوئيک (دوره زمين شناسي بين پرميان و دوره سوم) حکمفرما بودند و با سراعت بر سر دايناسورها فرود مي آمدند. دامنه اندازه آنها از يک موشک اسپارو تا يک هواپيماي سسنا با طول بال 35 پايي کشيده مي شود.
‘Ancient Airways: Flying Drone Design Based on Prehistoric Flying Reptile’ ,Science Daily, 13 October 2008, http://www.sciencedaily.com/ releases/
2008/10/081013140010. htm )accessed on 10 February 2009(.
19. Henry Kenyon, ‘Israel Deploys Robot Guardians’ ,Signal 60, no. 7, (2006): 44.
20. ‘Perception Guides the Future of Automatons’, Signal 58, no. 9 (2004): 43-44.
21. ‘Flying Fish Unmanned Aircraft Takes Off and lands on Water’ ,6 December 2007, http://www.spacewar.com/ reports/ Flying_Fish_Unmanned_Aircraft_Takes_Off_And_Lands_On_Water_999.html (assessed on 6 December 2007).
22. R. A. Mason, War in the Third Dimension, in Manned and Unmanned Aircraft, ed., Michael Armitage (London: Brassey’s Defence Publishers, 1986), 193.
23. ‘Brief History of UAVs’ ,http://aln.list.ufl. edu/uav/UAVHstry.htm (accessed on 23 march 2009).
24. پک بات مجموعه اي از روبات هاي نظامي است که در افغانستان و عراق بکار گرفته مي شدند. آنها کارهاي مختلفي را از جمله خنثي سازي بمب، کشف عوامل شيميايي، راديولوژيکي و مواد منفجره انجام مي دادند.
25. Nick 0Robertson, ‘Meet Packbot: The Newest Recruit’ , 1 August 2002, http://archives. cnn. com/2002/TECH/science/08/01/packbot/ (assessed on 3 December 2007).
26. ‘Unmanned Undersea Vehicles (UUV), ‘http://www.globalsecurity
Org/ intell/ systems/ uuv.htm (accessed on 20 November 2007).
27. Damien E. Horvath, ‘NSCT 1 Sailors Participate in Exercise Howler Aboard Stiletto’, 22 May 2006, http://www.navy.mil/search/display. asp? Story_id = 23737 (accessed on 10 February 2009).
28. چنين سيستم هايي وسيله نقليه جنگي زميني بدون سرنشين (UGCV) ناميده مي شوند. آنها همچنين به عنوان سيستم شبکه اي جامع سلاح کنترل از راه دور (NROWS) شناخته شده اند، که سکوهاي سلاح هاي شبکه اي مستقل هستند که براي واکنش مهلک از راه دور به منظور نابودي متجاوزان طراحي شده اند. چنين سيستم هايي مي توانند با وسيله نقليه زميني بدون سرنشين بکار گرفته شوند، يا در مکاني نصب شوند تا قابليت واکنش از راه دور را براي تعداد زيادي از عمليات امنيتي و مأموريت هاي تاکتيکي فراهم کنند.
For more information on this, refer to http://www.spawar.navy.mil/robots/ payloads/nrows.html (assessed on 10 November 2007).
29 Noah Shachtman, ‘First Armed Robots on Patrol in Iraq (updated)’ , http://blog.wired.com/ defense/2007/08/httpwwwnational.html (assessed on 12 September 2007).
29. Noah Shachtman, ‘First Armed Robots on Patrol in Iraq (updated)’ ,
http://blog.wired.com/defense/2007/08/httpwwwnational.html (assessed on 12 September 2007).
30. P.W. Singer, Wired for War (The Penguin Press: New York, 2009), 31 – 32.
31. ‘Collaborative Robot , http://whatis.techtarget.com/ definition/0
sid9_gci213864,00.html (accessed on 7 January 2009).
32. Surya P.N. Singh and Scott M. Thayer, ‘Arms: Autonomous Robots for Military Systems’ (A report prepared for DAPRA by Carnegie Mellon University Robotics Institute, Pittsburgh, Pennsylvania, 2001).

منبع مقاله :
لل، آجي، (1390)، تکنولوژي هاي استراتژيک براي نيروهاي انتظامي (راهگشاي مرزهاي جديد)، ترجمه: سيد حسن صانعي، سيده بيتا مرتضوي و فائزه مسعودي فر، تهران، نشر انديشمند، چاپ اول